De kunst van ontvangen

Zo ontving ik op een dag een kaartje voor een event bij mij om de hoek. Iets waar ik normaal gesproken niet zo snel op af zou stappen. Drie dagen tussen onbekenden, ondergedompeld in iets waarvan ik niet eens wist wat het precies was. Ik nam het kaartje aan met een schouderophalend: Is het niks, dan ben ik zo weer thuis.

Maar het wás niet niks.

De magie van een onverwachte ja

Na dag één was ik verkocht. Niet alleen door de sfeer, de mensen, of de inhoud, maar door wat er gebeurde in mij. Ik stapte letterlijk een nieuwe ruimte in. Nam zelfs een microfoon in mijn hand om mezelf te presenteren – iets wat ik me een paar jaar geleden niet eens had durven voorstellen. En het voelde niet geforceerd of spannend, het voelde kloppend. Alsof ik werd uitgenodigd om tevoorschijn te komen. En dat ik het durfde.

Wat ik toen nog niet wist, was dat dit het begin was van een groter proces. Een half jaar later vloog ik naar Curaçao voor het vervolg van dit event. Een keuze die ik niet had kunnen bedenken, laat staan plannen. Maar het kwam op mijn pad, en ik zei weer ‘ja’. Omdat ik inmiddels heb geleerd dat je niet alles hoeft te begrijpen, voordat je het mag doen.

Wat op het podium gebeurde

Op Curaçao gebeurde iets wat ik nooit had zien aankomen. Tijdens het event werd een familieopstelling gedaan door André, een van de begeleiders. Zijn eigen gezin stond opgesteld op het podium. Terwijl ik toekeek, raakte het me onverwacht diep. Er klopte iets. Iets dat ook in mij leefde.

Even later vroeg hij of ik mijn eigen gezin wilde opstellen. Ver weg, achterin de zaal, werden representanten neergezet. We doorliepen samen een proces dat ging over vergeving. Ik stond te trillen op mijn benen. Niet van angst, maar van intensiteit. Van waarheid die eindelijk uitgesproken mocht worden. Van oude pijn die losgelaten werd. Met steun van André sprak ik uit wat gezegd moest worden.

En toen, een dag later, voelde ik het verschil. Er was werkelijk iets verschoven in mij. Geen groot gebaar, maar een innerlijke verzachting. Een adem die dieper kwam. Een ruimte in mezelf die tot dan toe afgesloten was gebleven.

De keerzijde van een paradijs

Toch bracht Curaçao me niet alleen zachtheid. De plek zelf voelde dubbel. Mijn Airbnb bevond zich op een compound, achter een hoge muur, afgesloten van de wereld daarbuiten. Een veilige bubbel misschien, maar voor mij voelde het benauwend. Ik merkte elke ochtend opnieuw dat ik zo snel mogelijk het terrein wilde verlaten. Niet omdat het daar onveilig was, maar omdat het voelde alsof ik mezelf achterliet achter dat hek.

Daarbuiten, op het resort waar het event plaatsvond, was geen muur. Er was openheid, lucht, verbinding. En ineens voelde ik scherp wat voor mij essentieel is in leven: openheid. Doorzicht. Ruimte om te bewegen, om te verbinden, om de realiteit onder ogen te zien – ook als die ongemakkelijk is.

Wat me raakte, was het contrast. Binnen de muur: comfort, stilte, een bepaalde welvaart. Buiten de muur: een ander ritme, een andere realiteit, zichtbare ongelijkheid. En het ongemak dat het in me opriep, maakte iets wakker. Ik geloof in een andere manier van samenleven. Niet gescheiden, maar gedeeld. Niet beschermd tegen het leven, maar ingebed in het leven.

Leren door te leven

Wat ik vooral voelde, was: ik kan dit alleen weten omdat ik het heb ervaren. Omdat ik achter die muur heb gezeten. Omdat ik de behoefte heb gevoeld om eruit te breken. Omdat ik met eigen ogen zag en met eigen huid voelde wat het met mij deed. En dat is misschien wel het grootste cadeau van een vrij leven: dat je durft te ervaren, zonder dat je weet waar het toe leidt. Dat je de wereld binnenlaat, en daarin jezelf tegenkomt.

Mijn tijd op Curaçao bracht me dus niet alleen een diep innerlijk proces, maar ook een heldere spiegel. Over wie ik ben, waar ik wil zijn, en hoe ik wil leven. En opnieuw voelde ik: vrijheid is niet per se een locatie, een luxe of een status. Vrijheid is een afstemming. Een keuze om te luisteren naar wat klopt. En dat kan overal. Maar niet alles klopt voor iedereen. En dat is ook oké.

Wat gebeurt er als jij ja zegt tegen het onverwachte? Welke aanreiking wacht op jouw open handen? Deel je ervaring hieronder