Blijven vechten heeft geen zin, ontwapenend zijn wel
Nu ik zowat de 60 ben gepasseerd, kan je wel zeggen dat ik een senior ben. Voelt als een gek idee.
Want voel me fit, zit op kickboksen tussen het jonge grut van nog geen 30, en ben verliefd op het leven. Vol enthousiasme en positiviteit ga ik het aan.
En dat geldt ook ten aanzien van mijn bedrijf. Velen van rond mijn leeftijd zijn bezig met wanneer te stoppen. Ik denk: hoe lang kan ik nog door?
Makkelijk is het ondernemen niet altijd geweest. Gelukkig ben ik een vechter. Dat heb ik in mijn DNA.
Mijn Italiaanse vader was een goede bokser. Hij is geboren in 1935 en wist te overleven in de oorlogsjaren. Tevens heeft hij mij met redelijk harde hand opgevoed.
Ik kreeg mee dat het leven niet gemakkelijk is. Dat je moet vechten voor je bestaan.
En zo deed ik het. Tijdens mijn carrière in de corporate wereld, en later, vanaf januari 2010, in mijn bedrijf.
Vanuit wilskracht, op zich niks mis mee, en met vechtlust bouwde ik mijn bedrijf op. Maar ja, ik merkte, dit is wel erg vermoeiend.
Ik hield het zo’n 15 jaar vol dat vechten. Ik sta erom bekend dat ik goed ben in:
• Het aanzetten tot actie
• Het bieden van structuur
• Het geven van doelgerichtheid
• De logica laten inzien van een slim online verdienmodel
En dat is uiteraard prachtig, want ik heb er honderden klanten mee geholpen. Alleen merk ik dat de laatste jaren een andere energie steeds meer de overhand neemt.
Dat komt omdat ik mijn emoties volledig ben gaan voelen en die de ruimte heb gegeven. Iets wat ik niet eerder deed.
Ik kwam erachter: Het draait allemaal om zijn in plaats van doen. Meer voelen, minder pushen.
De energetische kracht van de divine feminine energy nam het over. En dat betekent:
• Meer intuïtie
• Meer zachtheid en gevoeligheid
• Meer ontvankelijkheid en overgave
• Meer verbinding met de natuur
• Meer creativiteit
• Meer Empathie
En DAT is de werkelijke wijsheid van de vrouw. Vechtlust loslaten, kiezen voor ontwapenend zijn.
Bij mij heeft het even geduurd. Het was een lang pad gezien mijn achtergrond.
Gelukkig kan ik nu zowel gestructureerd en creatief tegelijkertijd zijn, zowel weten als voelen. Dat is wat mijn wijsheid mij de laatste jaren heeft gebracht.
En dat vergt moed.