Rosita vraagt zich af: zet ik mijn vrouwelijke kant al voldoende in?

Afgelopen donderdag werd ik aan het denken gezet op welke wijze ik mijn masculiene en feminiene kanten inzet om het beste uit mij en de ander te halen. Ik begreep dat als je dit op juiste wijze doet, vaak rationeel weet waar je naar toe wilt, maar als je ook goed naar je gevoel luistert, je krachtiger kan opereren in het hier en nu.  

Ben ik volledig in verbinding met mijzelf?

Kan ik voelen wat ik echt nodig heb? Wat heb ik echt nodig? Wat is mijn verlangen?  

Het creëren van een leven en kiezen voor een leven dat bij je past. Nu begrijp ik dat veel meer vrouwen met dit vraagstuk worstelen. Het ritme van de vrouw, waarbij geen dag hetzelfde is, is immers anders dan het ritme van de man. Toch is dat vaak de norm die is gezet voor meerdere kanten in een zakelijke en professionele samenleving. Hoe zou het zijn als dit gedreven was door de feminiene kant en er meer aandacht zou worden gegeven aan de visies van de vrouw? 

En hoe zou het zijn om de wijsheid van de vrouwen met elkaar te bundelen? 

Ik nam dit mee naar huis en sta stil bij de vraag ‘is het nuttig om het anders te doen? Het voelt bijna als een moment van bezinning. Terwijl ik naar buiten kijk en de warmte van de zon hier binnen achter mijn laptop voel, voel ik een golvende energie door mijn lichaam stromen. Ik word hier blij van, maar ook dankbaar voor dit moment. Ik besef dat het manifesteren van deze masculiene en feminiene kanten, niet alleen gender gerelateerd is, maar ook waar kom ik vandaan, hoe was het daar, wat kon ik wel en wat kon ik niet laten zien. In mijn reis in mijn leven paste ik toe, naar wat er nodig was en hier en daar werd ik gevormd door mijn omgeving en omstandigheden. Ik vermoed net als velen met mij.  

In mijn professionele leven betrap ik mij erop dat mijn ratio altijd aan het werk is en in beperkte mate mijn intuïtie en gevoel aan bod komt. Tot nu toe dacht ik dat het in balans was, want als intuïtie en gevoel nodig was, liet mijn authentieke zelf dat toe. Nu laat ik mij vaak wel omringen en inspireren door women wisdom, en soms ook door die van de mannen. Ik denk en voel dat ik iedere dag het beste uit mijzelf kan halen doordat ik daar nieuwsgierig naar ben en er open voor sta. Opensta voor de verhalen van de ander, verhalen of accenten in deze verhalen die resoneren en hoe deze mij en mijn brein meer in beweging krijgen en fitter maken.  

Ik kijk nogmaals naar buiten, naar de oranje viooltjes in de tuin en terwijl ik de vogels hoor zingen besluit ik naar buiten te gaan, de natuur op te zoeken en een wandeling te maken.

Ik voel ruimte en de behoefte om bij deze vragen stil te willen staan en dat gun ik mijzelf op dit moment. Dit moment brengt mij terug naar Viktor Frankl, die beweert dat het leven vragen stelt waar wij antwoorden op hebben te geven. Nu gaat het misschien niet om levensvragen. Maar wel om iets meer ruimte en aandacht voor de feminiene kant die zo nu en dan in verdrukking raakt door de nadrukkelijke aanwezigheid van de masculiene kant, iets meer balans, een evenwichtige Yin en Yang.  

Oproep van Rosita

In de komende periode zal ik hier niet alleen bij stilstaan, dit verder vormgeven, maar wil ik deze inzichten delen of hierover sparren. Met een groot netwerk van women wisdom hoop ik dat enkelen van jullie hier open voor staan. Van elkaar leren, elkaar inspireren, samen groeien en de wereld, met elkaar, nog mooier te maken.